Ograniczona ruchomość płatków po przezcewnikowym wszczepieniu zastawki aortalnej: GALILEO 4D study
AHA 2019 |
| Autor opracowania: | Maria Trusz-Gluza |
| Uzasadnienie badania: | W 4-wymiarowym badaniu CT (CT 4D) stwierdzono subkliniczne zjawisko pogrubienia płatków i ograniczenia ich ruchomości w wszczepionej metodą przezcewnikową (TAVI) aortalnej zastawce biologicznej. Nie wiadomo dotąd, czy antykoagulacja może ograniczać powyższe zmiany i dlatego w badaniu GALILEO przeprowadzono podbadanie GALILEO 4D w celu określenia wpływu rywaroksabanu. | Materiał i metodyka: | Do podbadania włączono 231 pacjentów, u których po 3 miesiącach od TAVI wykonywano badanie CT 4D z oceną grubości i ruchomości płatków zastawki aortalnej. Pierwotny punkt końcowy: odsetek pacjentów z redukcją ruchu co najmniej 1 płatka protezy zastawkowej ≥3 stopnia. |
| Wyniki: | W całej populacji badania GALILEO 4D redukcję ruchomości płatka (≥3 stopnia) stwierdzono u 6,6% pacjentów, a pogrubienie płatka u 22,6%. Pierwotny punkt końcowy wystąpił u 2,1% badanych w grupie rywaroksabanu i u 10,9% w grupie leczenia przeciwpłytkowego [HR 0,19 (0,04-0,85)]. Zwłóknienie co najmniej 1 płatka stwierdzono u 12,4% chorych leczonych rywaroksabanem i u 32,4% z grupy leczenia przeciwpłytkowego [HR 0,38 (0,21-0,70)]. |
| Wnioski: | Zarówno ograniczenie ruchomości płatków, jak i ich pogrubienie występowały istotnie rzadziej u pacjentów leczonych rywaroksabanem. Wyniki nie są zgodne ze stwierdzonymi w całym badaniu GALILEO. |
