Badanie RACE 7 ACWAS: wait-and-see approach versus acute cardioversion for symptomatic recent-onset AF
EHRA 2019 |
| Autor opracowania: | Maria Trusz-Gluza |
| Uzasadnienie badania: | U chorych ze świeżo rozpoznanym migotaniem przedsionków (AF) zazwyczaj podejmuje się decyzję o prawie natychmiastowym przywróceniu rytmu zatokowego kardiowersją farmakologiczną lub elektryczną. Nie wiadomo jednak, czy takie postępowanie jest słuszne, gdyż często dochodzi do spontanicznej kardiowersji. |
| Cel: | Jest to badanie wieloośrodkowe, randomizowane, otwarte, którego celem było wykazanie, czy odroczona decyzja o kardiowersji nie jest gorsza od wczesnej. | Materiał i metodyka: | Do badania włączono chorych leczony w 17 oddziałach typu SOR w Holandii ze świeżo wykrytym (<36h), stabilnym hemodynamicznie AF, których zależnie od wyniku randomizacji przydzielono do natychmiastowej kardiowersji (215 chorych) lub do opóźnionej (212 chorych). Strategia opóźnionej decyzji (see and wait) polegała na początkowym zastosowaniu kontroli częstotliwości rytmu komór (rate control) i późniejszym wykonaniu kardiowersji, jeśli AF nie ustąpiło spontanicznie do 48h. Pierwotny punkt końcowy: obecność rytmu zatokowego po 4 tygodniach. |
| Wyniki: | Po 4 tygodniach rytm zatokowy stwierdzono u 94% badanych poddanych wczesnej kardiowersji i u 91% leczonych zgodnie ze strategią odroczoną. W tej ostatniej grupie spontaniczny powrót rytmu zatokowego rejestrowano u 69% badanych. Sercowo-naczyniowe zdarzenia niepożądane wystąpiły u odpowiednio 8 i 10 chorych. |
| Wnioski: | U pacjentów ze świeżo rozpoznanym, stabilnym hemodynamicznie AF strategia opóźnionej decyzji o ewentualnej kardiowersji nie jest gorsza od decyzji o natychmiastowej kardiowersji. Publikacja w N Engl J Med. |
