Ablacja może opóźnić progresję migotania przedsionków z napadowego do przetrwałego – ATTEST Study
ESC 2019 |
| Autor opracowania: | Maria Trusz-Gluza |
| Uzasadnienie badania: | Progresja migotania przedsionków z napadowego do przetrwałego występuje z częstością 4-15% rocznie i zależy od czynników ryzyka takich jak: wiek, płeć i czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego. Przywrócenie i utrzymanie rytmu zatokowego, także z pomocą ablacji, jest trudniejsze w postaci przetrwałej. Dlatego opóźnienie progresji może mieć istotne znaczenie dla długoterminowych efektów leczenia. |
| Cel: | Jest to badanie wieloośrodkowe (30 ośrodków w świecie), otwarte, kontrolowane, randomizowane. Celem było określenie, czy ablacja AF wykonana metodą RF przy użyciu mapowania elektroanatomicznego 3D opóźni progresję AF w porównaniu ze standardowym leczenie (rate lub rhythm control) zgodnie z aktualnymi wytycznymi. | Materiał i metodyka: |
Kryteria włączenia: wiek ≥60l, napadowe AF ≥2l, ≥2 epizody AF w ciągu ostatnich 6 miesięcy, nieskuteczne 1-2 leków antyarytmicznych lub kontrola częstości, punktacja w skali HATCH 1-4. Grupa ablacji: izolacja żył płucnych metodą RF z użyciem cewnika ThermoCool i systemu elektroanatomicznego 3D. Grupa kontrolna: leczenie rate lub rhythm control zgodnie z wytycznymi i decyzją lekarza prowadzącego. Pierwotny punkt końcowy: progresja do przetrwałego AF/AT do 3 lat. Monitorowanie rytmu z użyciem TTM przez 30s po 3 miesiącach od ablacji: 3-9 miesięcy – co tydzień, 9 miesięcy-3 lat – co miesiąc. W razie stwierdzenia AF wykonywano monitorowanie 7-dniowe. Badanie zakończono przedwcześnie w 2018 roku z powodu powolnej rekrutacji na etapie włączenia 79% chorych z pierwotnie planowanej populacji. |
| Wyniki: |
Do badania włączono 255 chorych z napadowym AF – 128 chorych randomizowano do ablacji, a 127 do leczenia farmakologicznego. W trakcie badania 15 chorych z grupy kontrolnej było poddanych ablacji. Charakterystyka badanych w grupie ablacji i kontrolnej była podobna (wiek 67,8l i 67,6l, HATCH score 1,5 i 1,7, LVEF 61,8% i 62,3%, wymiar lewego przedsionka 42,1 mm i 43,4 mm). Analiza intention to treat: wystąpienie przetrwałego AF odpowiednio w grupie ablacji i grupie kontrolnej: po roku – 1,3% i 6,5%, po 2 latach – 2,4% i 12,4%, po 3 latach – 2,4% i 17,5%; p=0,0009, spełnione kryterium superiority. Powtórna ablacja była wykonana u 17,1% chorych. Zdarzenia niepożądane: ablacja – 11,8% (w tym: tamponada - 1, płyn w osierdziu – 1, zapalenie osierdzia – 2), grupa kontrolna – 6,5% ( w tym: bradykardia – 1, krwawienie – 2). |
| Wnioski: | U pacjentów z napadowym AF opornym na co najmniej 1 lek antyarytmiczny wczesna ablacja metodą RF była lepsza niż stosowanie leków antyarytmicznych w opóźnieniu progresji AF do postaci przetrwałej. |
