aMAZE: Outcomes of Adjunctive Left Atrial Appendage Ligation Utilizing the Lariat Compared to Pulmonary Vein Antral Isolation Alone: The AMAZE Trial
AHA 2021 |
| Autor opracowania: | Maria Trusz-Gluza |
| Uzasadnienie badania: | Wcześniejsze badania wskazywały, że uszko lewego przedsionka (LAA) może stanowić podłoże dla rozwoju przetrwałego migotania przedsionków (AF). Dlatego postanowiono sprawdzić hipotezę, czy dodatkowe podwiązanie LAA zwiększa szansę utrzymania rytmu zatokowego w porównaniu z wykonaniem wyłącznie izolacji żył płucnych (PVI) w tej trudnej do leczenia populacji chorych z AF. | Materiał i metodyka: | Było to badanie wieloośrodkowe i randomizowane przeprowadzone w 53 ośrodkach amerykańskich. Chorych randomizowano w relacji 2:1 do podwiązania LAA z użyciem systemu LARIAT + PVI lub wyłącznie do PVI. Kryteria włączenia: przetrwałe lub przetrwałe długotrwałe AF przebiegające z objawami, oporne na leki antyarytmiczne, planowana ablacja AF. Ablację okrążającą żył płucnych wykonywano z użyciem prądu RF. U wszystkich badanych zabieg uzupełniano ablacją cieśni trójdzielno-żylnej. Natomiast ablacja w innych obszarach lewego przedsionka była zabroniona. Pierwotny punkt końcowy skuteczności: brak trwającego co najmniej 30 s AF, trzepotania przedsionków lub częstoskurczu przedsionkowego bez nowego lub ze zwiększoną dawką leczenia antyarytmicznego 12 miesięcy po wykonaniu zabiegu. Pierwotny punkt końcowy bezpieczeństwa: poważne zdarzenia niepożądane związane z założeniem systemu LARIAT w okresie 30 dni. |
| Wyniki: | Do badania włączono 610 pacjentów w średnim wieku 67 lat. Skuteczne podwiązanie LAA przy użyciu systemu LARIAT uzyskano w 87% przypadków. Pierwotny punkt końcowy stwierdzono u 59,9% badanych poddanych wyłącznie PVI i u 64,3% chorych poddanych dodatkowo podwiązaniu LAA (p dla superiority = 0,835). Poważne zdarzenia niepożądane stwierdzono u 3,4% chorych z zakładanym systemem LARIAT i były to: wymagające interwencji krwawienie (2,2%), uszkodzenie struktury serca (0,8%) lub naczynia (0,3%). U pacjentów z krócej trwającym AF (7 dni do 6 miesięcy) tendencja do odniesienia korzyści z podwiązania LAA była większa (redukcja punktu końcowego o 7,5%; p = 0,084). Natomiast u pacjentów z większą objętością lewego przedsionka (≥ 133 cm³) redukcja nawrotu arytmii wynosiła 12,5%, nie osiągając również istotności statystycznej (p = 0,093) |
| Wnioski: | Badanie nie potwierdziło hipotezy, że u chorych z przetrwałym AF dołączenie podwiązania uszka LAA do ablacji okrążającej żyły płucne poprawia skuteczność interwencji. Nie można jednak wykluczyć korzystnego efektu u wyselekcjonowanych pacjentów. |
