Stymulacja okolicy lewej odnogi pęczka Hisa w porównaniu ze stymulacją dwukomorową dla terapii resynchronizującej serce: wyniki międzynarodowego rejestru
Autor opracowania:
Maria Trusz-Gluza
Cel:
Terapia resynchronizująca serce (CRT) z użyciem stymulacji dwukomorowej (BVP) ma ustaloną pozycję w leczeniu pacjentów z HFrEF i szerokimi zespołami QRS lub wskazaniami do stymulacji serca. BVP pozwala uzyskać resynchronizację drogą niefizjologicznej stymulacji między prawokomorowym endokardium i lewokomorowym epikardium. Wprowadzona współcześnie stymulacja układu przewodzącego z użyciem stymulacji okolicy lewej odnogi (LBBAP) okazała się być bezpieczną i bardziej fizjologiczną alternatywą dla BVP. Celem badania jest porównanie efektów klinicznych pomiędzy BVP i LBBAP u pacjentów poddawanych CRT.
Materiał i metodyka:
Jest to międzynarodowy (15 ośrodków) rejestr, do którego włączono kolejnych pacjentów z LVEF≤35% poddanych BVP lub LBBAP zgodnie ze wskazaniami klasy I lub II do CRT w latach 2018-2022. Oceniano dane demograficzne, wyniki badania echokardiograficznego, hospitalizacje z powodu niewydolności serca (HF), śmiertelność i powikłania elektrodowe. Pierwotny punkt końcowy był złożony i obejmuje zgon lub hospitalizację z powodu HF.
Wyniki:
Założone kryteria włączenia spełniało 1778 pacjentów: BVP – 981, LBBAP – 797. Średni wiek – 69 lat, kobiety – 32% , średnia LVEF – 27±6%. Progi stymulacji zatoki wieńcowej w trakcie implantacji były wyższe niż LBBAP (1,2±0,7 vs 0,7±0,4; p<0,001) i pozostawały stabilne w trakcie średnio 33-miesięcznej obserwacji . Wystymulowany zespół QRS w LBBAP był węższy niż wyjściowo (128 ±19 vs 161±28 ms; p<0,001) i istotnie węższy w porównaniu z BVP (144±23 ms, p<0,001). W trakcie obserwacji w obu grupach stwierdzono wzrost LVEF, który był większy w LBBAP niż w BVP (41±13 vs 37±12%, p<0,001). W analizie wieloczynnikowej wykazano, ze pierwotny punkt końcowy występował rzadziej w grupie LBBAP w porównaniu z grupą BVP (20,8% vs 28%; HR 1,495, 95% CI 1,213 -1,842, p<0,001).
Wnioski:
Wyniki badania wskazują na słuszność hipotezy, że stymulacja okolicy lewej odnogi może dawać korzystniejsze efekty kliniczne terapii resynchronizującej. Oczekujemy na wyniki badania randomizowanego porównującego LBBAP z BVP w tym zakresie.