Kongres:

Autor opracowania:

Cel:

Wyniki badań obserwacyjnych wskazują, że stymulacja okolicy lewej odnogi pęczka Hisa (left bundle branch aera pacing, LBBAP) może być alternatywę stymulacji dwukomorowej (biventricular pacing, BiVP) u chorych z niewydolnością serca (heart failure, HF) wymagających terapii resynchronizującej (cardiac resynchronization therapy, CRT). Celem badania była ocena wykonalności i efektów klinicznych LBBAP u chorych, u których nie powiodła się stymulacja zatoki wieńcowej (coronary sinus, CS) lub nie uzyskano poprawy po zastosowaniu BiVP.

Materiał i metodyka:

Było to wielośrodkowe (16 ośrodków, w tym ośrodek krakowski prof. Jastrzębskiego) i międzynarodowe badanie obserwacyjne. Raportowano następujące dane: zgon, hospitalizacja z powodu HF, parametry echokardiograficzne i stymulacji serca, przebieg zabiegu, powikłania.

Wyniki:

Do badania włączono 200 pacjentów z udaną implantacją systemu do LBBAP, spośród których u 156 osób wskazaniem do tego rodzaju stymulacji były wcześniejsze powikłania dotyczące elektrody w CS, a u 44 osób brak poprawy po BiVP. Charakterystyka badanej populacji: średni wiek 68±11 lat, kardiomiopatia niedokrwienna u 28% a nie związana z niedokrwieniem u 63%, LVEF ≤35% u 80% badanych. Czas trwania procedury wyniósł 119,5±59,6 min, a czas fluoroskopii 25,7±18,5 min. Próg stymulacji przy implantacji oceniono na 0,68 ±0,35 V, a amplitudę załamka R: na 10,4±5 mV i pozostały one stabilne w trakcie rocznej obserwacji. Uzyskano skrócenie czasu trwania QRS z 170±28 ms do 139±25 ms (p<0,001) oraz wzrost LVEF z 29±10% do 40±12% (p<0,001). Ryzyko zgonu lub hospitalizacji z powodu HF było mniejsze u chorych z problemami dotyczącymi elektrody w CS niż u tych nie odpowiadających korzystnie na BiVP (HR 0,357, 95% CI 0,168-0,756; p=0,007).

Wnioski:

Badanie wykazało, że LBBAP jest wykonalną alternatywą BiVP u chorych wymagających CRT, gdy istnieją u nich problemy techniczne z elektrodą w CS lub nie uzyskują poprawy po zastosowaniu BiVP.