Kongres:

Autor opracowania:

Cel:

U chorych z niewydolnością serca z zachowaną frakcją wyrzutową (HFpEF) dość powszechne jest niewystarczające przyspieszenie akcji serca w trakcie wysiłku, co wiąże się z ograniczeniem wydolności wysiłkowej. Nie wiadomo jednak, czy skorygowanie tego defektu poprzez zastosowanie stymulacji przedsionkowej przyniesie korzyści. Celem badania RAPID-HF była ocena korzyści z wszczepienia stymulatora z zaprogramowaną funkcją stymulacji z adaptowaną częstotliwością dla poprawy wydolność wysiłkową u chorych z HFpEF i niewydolnością chronotropową.

Materiał i metodyka:

Było to jedno-ośrodkowe, podwójnie zaślepione, randomizowane badanie. Chorych rekrutowano w wysokospecjalistycznym ośrodku kardiologicznym (Mayo Clinic). Włączono 32 pacjentów, jednak układ stymulujący wszczepiono ostatecznie u 29 chorych poddanych randomizacji z wyborem w ciągu pierwszych 4 tygodni albo aktywnej stymulacji przedsionkowej lub jej brak. Zastosowano metodę crossover czyli po 4 tygodniowej przerwie na kolejne 4 tygodnie zamieniano zasady postępowania między grupami. Pierwszorzędowym punktem końcowym było zużycie tlenu przy progu beztlenowym (VO2,AT), a wtórnymi punktami: szczytowe zużycie tlenu (peak VO2), wentylacyjny równoważnik CO2 (VE/VCO2 slope), wskaźnik jakości życia KCCQ-OSS oraz stężenie NT-proBNP.

Wyniki:

Średni wiek badanych wynosił 66 lat, a w 45% przypadków były to kobiety. Stwierdzono, że w badaniu wysiłkowym bez zastosowania stymulacji szczytowy VO2 i VO2,AT korelowały ze szczytową częstotliwością akcji serca (r=0,46 i 0,5, p<0,02 w obu analizach). Stymulacja przedsionkowa zwiększyła częstotliwość akcji serca, zarówno w początkowej fazie jak i na szczycie wysiłku [16/min (95% CI 10-23), p<0,001; 14/min (95% CI 7-21). p<0,001]. Nie wykazano jednak istotnej różnicy dla VO2,AT [bez stymulacji, 10,3 (SD 2,9) ml/kg/min; ze stymulacją 10,7 (SD 2,6) ml/kg/min], szczytowego VO2, VE/VCO2 slope, KCCQ-OSS lub stężenia NT-proBNP. Pomimo wzrostu częstotliwości akcji serca, stymulacja przedsionkowa nie miała istotnego wpływu na pojemność minutową serca w czasie wysiłku, co wynikało ze spadku objętości wyrzutowej [-24 ml (95% CI od -43 do -5 ml), p=0,02]. Zdarzenia niepożądane miały związek z wszczepionym stymulatorem i wystąpiły u 6 z 29 uczestników badania (21%).

Wnioski:

U pacjentów z HFpEF i niewydolnością chronotropową wszczepienie stymulatora dla zwiększenia częstotliwości akcji serca nie powoduje zwiększenia wysiłkowej wydolności, a wiąże się ze wzrostem występowania zdarzeń niepożądanych.