Progression of Atrial Fibrillation after Cryoablation or Drug Therapy: PROGRESSIVE- AF
Autor opracowania:
Maria Trusz-Gluza
Cel:
Migotanie przedsionków (AF) jest przewlekłą i postępującą patologią serca, a przetrwała postać AF wiąże się ze zwiększonym ryzykiem zakrzepowo-zatorowym i niewydolnością serca. Ablacja AF zastosowana jako wczesne leczenie napadowego AF może modyfikować mechanizmy patogenetyczne AF i zmniejszać ryzyko progresji do przetrwałego AF. Głównym celem badania PROGRESIVE-AF była ocena wpływu takiego postępowania na progresję AF w oparciu o monitorowanie rytmu z użyciem wszczepionego rejestratora (ILR).
Materiał i metodyka:
Badanie PROGRESSIVE-AF stanowi przedłużoną 3-letnią obserwację wieloośrodkowego badania EARLY-AF, do którego włączono pacjentów z napadowym AF poddanych wczesnej kontroli rytmu zgodnie z randomizacją albo przy użyciu krioablacji lub leków antyarytmicznych (AAD). Wszyscy pacjenci mieli wszczepiony ILR z codzienną oceną rejestracji, a wizyty kontrolne odbywały się co 6 miesięcy. Analizowano wystąpienie: 1/ przetrwałego AF (o czasie trwania >7 dni lub >48h, gdy wymagana była kardiowersja), 2/ nawrotu tachyarytmii przedsionkowej (AF, trzepotanie przedsionków lub częstoskurcz przedsionkowy o czasie trwania ≥30 s), 3/ ładunek AF (odsetek czasu z AF), 4/ jakość życia, 5/ bezpieczeństwo.
Wyniki:
Do badania włączono 303 pacjentów, 154 poddanych ablacji i 149 otrzymujących AAD. W ciągu 36 miesięcy obserwacji 3 chorych (1,9%) poddanych ablacji miało przetrwałe AF w porównaniu z 11 chorymi (7,4%) leczonymi AAD (HR 0,25; 95% CI 0,09-0,70). Nawrót tachyarytmii przedsionkowej wystąpił u 87 pacjentów (56,5%) w grupie ablacji i u 115 (77,2%) w grupie AAD (HR 0,51; 95% CI 0,38 – 0,67). Mediana procentu czasu z AF wyniosła 0,00% (0,00 – 0,12) u leczonych ablacją i 0,24% (0,01 – 0,94) u leczonych AAD. Po 3 latach stwierdzono, że 8 pacjentów (5,2%) w grupie ablacji i 25 (16,8%) w grupie AAD wymagało hospitalizacji (RR 0,31; 95% CI 0,14 – 0,66). Poważne zdarzenia niepożądane wystąpiły u 7 chorych (4,5%) poddanych ablacji i u 15 (10,1%) z grupy AAD.
Wnioski:
Badanie wykazało, że u pacjentów z napadowym AF początkowe leczenie z zastosowaniem krioablacji a nie zastosowanie leków antyarytmicznych wiąże się z rzadszym wystąpieniem przetrwałego AF lub nawrotów tachyarytmii przedsionkowych w trakcie 3-letniej obserwacji.