Kongres:

Autor opracowania:

Cel:

Zastosowanie podskórnego defibrylatora serca (S-ICD) wiąże się z mniejszym ryzykiem elektrodowych powikłań, ale nie daje możliwości stymulacji antyarytmicznej i przeciw bradykardii. Celem badania MODULAR ATP była ocena przede wszystkim bezpieczeństwa systemu opartego o modułowe użycie bezelektrodowego stymulatora i S-ICD w łączności bezprzewodowej.

Materiał i metodyka:

Było to badanie wieloośrodkowe, które objęło pacjentów ze zwiększonym ryzykiem SCD z powodu arytmii komorowych, poddanych 6- miesięcznej obserwacji po wszczepieniu systemu modułowego złożonego z S-ICD i stymulatora bezelektrodowego. Punktem końcowym oceny bezpieczeństwa był brak dużych powikłań związanych ze stymulatorem (dopuszczalna granica – 86%). Przyjęto 2 punkty końcowe wykonalności: skuteczna komunikacja między stymulatorem a S-ICD (dopuszczalna granica – 88%) i próg stymulacji do 2,0 V przy impulsie 0,4 ms (dopuszczalna granica – 80%)

Wyniki:

Do badania włączono 293 pacjentów w średnim wieku 60 lat, w tym kobiety – 16,7%, z LVEF 33,1±12,6%.Odsetek pacjentów, u których nie stwierdzono dużych powikłań stymulatorowych wyniósł 97,5%. Bezprzewodowa komunikacja między wszczepionymi urządzeniami była skuteczna u 98,8% badanych. U 97,4% pacjentów próg stymulacji wynosił ≤2,0 V. Stymulacja antyarytmiczna przerywała skutecznie epizody arytmii w 61,3% przypadków. Nie stwierdzono żadnego epizodu arytmii, który nie aktywowałby stymulacji antyarytmicznej z powodu złej komunikacji. Wśród 162 chorych, którzy osiągnęli 6-miesięczną obserwację zgon wystąpił u 8 (4,9%), jednak w żadnym przypadku nie był on skutkiem zaburzeń rytmu lub procedury implantacji.

Wnioski:

Bezelektrodowy stymulator w bezprzewodowej komunikacji z S-ICD spełnił założone wstępnie cele dotyczące dużych powikłań związanych ze stymulatorem, komunikacji z S-ICD oraz progu stymulacji.