Kongres:

Autor opracowania:

Cel:

Zaawansowane migotanie przedsionków (AF) charakteryzuje się wysokim stopniem rozkojarzenia aktywności endo- i epikardialnej. Złożone mapowanie elektroanatomiczne 3D jednoznacznie wskazuje, że ocena i ablacja endokardialna nie mogą być w takich przypadkach wystarczająco skuteczne. Celem badania CEASE AF było wykazanie, że u chorych z przetrwałym AF z powiększonym przedsionkiem lub przetrwałym długotrwałym AF efektywność małoinwazyjnej ablacji hybrydowej (endo- i epikardialnej) jest większa niż wyłącznie ablacji endokardialnej.

Materiał i metodyka:

Było to badanie wieloośrodkowe (9 ośrodków w 5 krajach), randomizowane (2:1 ablacja hybrydowa vs izolowana endokardialna). Kryteria włączenia: przetrwałe AF z wymiarem lewego przedsionka (LA) >4 cm lub przetrwałe długotrwałe (<10 lat). Kryteria wykluczenia: wymiar LA>6 cm, uprzednia ablacja AF, BMI >35 i LVEF <35%. Ablacja hybrydowa: w pierwszym etapie wykonywano aplikacje epikardialne obejmujące izolację żył płucnych (PVI), izolację ściany tylnej LA i wyłączenie uszka LA, a w etapie drugim ablację endokardialną. Podstawą ablacji wyłącznie endokardialnej była PVI, z możliwością użycia dodatkowych technik (zależnie od doświadczenia ośrodka). Pierwotny punkt końcowy: brak AF/AFl/AT trwających >30 s po 12 miesiącach od zabiegu – bez stosowania AAD klasy I/III (wyjątek leki, które były uznane przed ablacją za nieskuteczne). Punkt końcowy bezpieczeństwa: złożony uwzględniający duże powikłania.

Wyniki:

Badaniem objęto 170 pacjentów, jednak z różnych istotnych powodów analizę w trybie ITT przeprowadzono u 154 (ablacja hybrydowa -102, endokardialna -52). Wyjściowa charakterystyka badanych: średni wiek 61 lat, przetrwałe AF – 79% vs 83%, przetrwałe długotrwałe – 21% vs 17%, wymiar LA – 47 mm vs 47 mm. Czas trwania procedury był dłuższy w przypadku ablacji hybrydowej (336 min vs 252 min, p<0,001), czas fluoroskopii był natomiast krótszy (16 min vs 24 min, p<0,001), Pierwotny punkt końcowy stwierdzono częściej w ramieniu hybrydowym (71,6% vs 39,2%, p< 0,001), podobnie w przetrwałym AF (72,7% vs 41,9%, p=0,002) jak i w przetrwałym długotrwałym (66,7% vs 25,0%, p=0,09). Po ablacji hybrydowej rzadsze były powtórne ablacje oraz kardiowersje. Nie stwierdzono istotnych różnic w zakresie złożonego punktu końcowego dotyczącego powikłań (7,8% vs 5,8%, p=0,751).

Wnioski:

Badanie CEASE AF jest największym badaniem wieloośrodkowym z zastosowaniem randomizacji, które u chorych z zaawansowanym AF wykazało przewagę ablacji hybrydowej nad izolowaną endokardialną. Ablacja hybrydowa pozwoliła uzyskać w obserwacji rocznej 32,4% redukcję bezwzględną i 82,7% redukcję względną nawrotu AF w porównaniu z metodą endokardialną. Zdarzenia niepożądane były numerycznie częstsze w metodzie hybrydowej, ale różnica nie była istotna statystycznie. Badanie wskazuje na ważną rolę współpracy zespołów zabiegowych w leczeniu pacjentów z nie-napadowym AF.