Kongres:

Autor opracowania:

Cel:

Zarządzanie leczeniem pacjenta z migotaniem przedsionków (AF) jest trudne. Dotyczy to zarówno podejmowania decyzji jak i nadzoru nad realizacją strategii kontroli rytmu lub też antykoagulacji. Wszczepialny rejestrator pętlowy (ILR) jest doskonałym narzędziem do wykrywania i monitorowania „ładunku” AF. Celem badania była ocena jak zastosowanie ILR wpływa na zarządzanie AF i efekty leczenia.

Materiał i metodyka:

Jest to wieloośrodkowy prospektywny rejestr, do którego włączono chorych z AF z wszczepionym ILR [(ILR+) - 1152 chorych] lub bez ILR [(ILR-) - 1306 chorych]. Z badania wykluczono pacjentów z wszczepionym stymulatorem lub ICD oraz z wszczepionym ILR z powodu udaru kryptogennego lub wcześniej wykonanej ablacji AF. Analizowano różnice między badanymi grupami w zakresie następujących parametrów: dostęp do opieki, czas do zainicjowania i zmiany leku antyarytmicznego (AAD), czas do ablacji, a także do nawrotów arytmii, ponownej ablacji oraz powikłania. Czas obserwacji: 24 miesiące.

Wyniki:

Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnić w zakresie parametrów charakteryzujących wyjściowo badane grupy (średni wiek: 73±12 vs 74±10 lat, napadowe AF: 68±5% vs 65±6%). Mediana czasu do zastosowania AAD była krótsza u pacjentów ILR+ (36 vs 46 dni), podobnie czas do pierwszej ablacji (5 vs 14 miesięcy). Istotne różnice dotyczyły także dostępu do konsultacji elektrofizjologicznej (100 vs 60%, p<0,001), braku nawrotu AF na etapie 12 miesięcy (85 vs 52%, p<0,01), występowania udaru lub TIA (0,3 vs 1,6%, p<0,001), hospitalizacji z powodu AF (1,2 vs 2,8%, p<0,001), powikłań krwotocznych (0,9 vs 2,4%, p<0,001)

Wnioski:

Zarządzanie AF z zastosowaniem ILR ma przewagę nad postępowaniem konwencjonalnym. Dynamiczne monitorowanie AF pozwala na poprawę opieki nad pacjentem w postaci: wczesnej interwencji, lepszej kontroli rytmu serca, redukcji powikłań, redukcji chorobowości i śmiertelności zależnej od AF.