Kongres:

Autor opracowania:

Cel:

W randomizowanym badaniu EAST-AFNET4 u chorych z wcześnie rozpoznanym migotaniem przedsionków (AF) porównywano skuteczność systematycznej i wczesnej kontroli rytmu (farmakologicznie lub z użyciem ablacji AF) z rutynowym postępowaniem (najczęściej z kontrolą częstotliwości rytmu komór). Aktualnie przeprowadzono zaplanowaną wstępnie subanalizę wśród uczestników tego badania w grupie pacjentów bezobjawowych (EHRA score I) w porównaniu z objawowymi.

Materiał i metodyka:

Wyjściowo, 801/2633 (30,4%) pacjentów było bezobjawowych. W tej grupie 395 chorych zgodnie z randomizacją zostało przydzielonych do wczesnej kontroli rymu, podobnie często jak pacjentów z towarzyszącymi arytmii objawami. Przykładowo, ablację AF wykonano u 19,0% chorych bezobjawowych i u 19,3% objawowych. Podobnie nie stwierdzono różnic między tymi grupami w zakresie antykoagulacji i leczenia chorób współistniejących. Złożony pierwotny punkt końcowy: zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych, udar mózgu, hospitalizacja z powodu pogorszenia niewydolności serca lub z powodu ostrego zespołu wieńcowego.

Wyniki:

Po obserwacji trwającej 5,1 lat stwierdzono, że pierwotny punkt końcowy wystąpił u 79/395 bezobjawowych pacjentów randomizowanych do strategii wczesnej kontroli rytmu i u 97/406 pacjentów randomizowanych do postępowania rutynowego (HR 0,76; 95% CI 0,6-1,03), Prawie identyczna zależność wystąpiła u pacjentów objawowych (HR 0,79; 95% CI 0,64-0,96).

Wnioski:

Korzyści kliniczne z wczesnej strategii kontroli rytmu serca nie różniły się między objawowymi i bezobjawowymi pacjentami z migotaniem przedsionków. Wyniki badania wskazują na potrzebę dyskusji o zastosowaniu strategii walki o rytm zatokowy u wszystkich chorych z wcześnie rozpoznanym AF i chorobami współistniejącymi.