Kongres:

Autor opracowania:

Cel:

Materiał i metodyka:

Było to badanie prospektywne, randomizowane. Do badania włączono pacjentów z utrwalonym AF w wieku ≥60 lat i objawami niewydolności serca (NYHA ≥II), którzy wymagali kontroli częstotliwości rytmu komór. Zgodnie z randomizacją dla realizacji tego celu pacjenci otrzymywali digoksynę lub bisoprolol. Pierwotny punkt końcowy: ocena jakości życia pacjentów z zastosowaniem kwestionariusza SF-36. Wtórne punkty końcowe: częstość rytmu serca, klasa NYHA, mEHRA, LVEF, NT-proBNP, zgony, zdarzenia sercowo-naczyniowe, nieplanowe hospitalizacje, zdarzenia niepożądane.

Wyniki:

Badaniem objęto 160 chorych z utrwalonym AF w średnim wieku 76 lat. Jakość życia oceniana po 6 miesiącach była podobna w obu ramionach. Nie stwierdzono też różnic w zakresie częstości akcji komór. Ponad połowa pacjentów leczonych digoksyną, a jedynie niespełna 10% chorych leczonych bisoprololem uzyskało redukcję objawów o ponad 2 klasy w skali mEHRA. Podobna istotna statystycznie poprawa dotyczyła klasy NYHA i stężenia NT-proBNP. Nie uzyskano różnic między grupami dla LVEF. Badanie nie miało mocy statystycznej dla porównywania zdarzeń klinicznych, jednak zgony ogółem (4 vs.7), zdarzenia sercowo-naczyniowe (3 vs. 15), nieplanowe hospitalizacje (12 vs. 28), poważne zdarzenia niepożądane (16 vs. 31) były rzadsze w grupie digoksyny.

Wnioski:

Digoksyna może być rozważana jako lek pierwszego wyboru dla kontroli częstości rytmu komór u starszych pacjentów z utrwalonym AF i objawami HF