Badanie RACE 3: Ukierunkowane leczenie podłoża arytmii u chorych z przetrwałym migotaniem przedsionków i niewydolnością serca: Długoterminowe wyniki badania
Autor opracowania:
Maria Trusz-Gluza
Cel:
Materiał i metodyka:
Było to badanie wieloośrodkowe, randomizowane, w którym porównywano wyniki agresywnej redukcji czynników ryzyka i optymalnego leczenia chorób współistniejących (dieta, aktywność ruchowa, farmakoterapia) z postępowaniem konwencjonalnych. Kryteria włączenia: krótkotrwałe objawowe przetrwałe AF (>7 dni i <6 miesięcy), krótkotrwała HF (<1 roku).
Wyniki:
Do badania włączono 216 chorych. Po roku rytm zatokowy stwierdzono odpowiednio u chorych leczonych agresywnie i konwencjonalnie w 75% i 63%, p=0,042. Jednak po 5 latach różnica między grupami zmniejszyła się odpowiednio do 46% i 39%, p=0,34. Nie uzyskano też różnic w zakresie punktów końcowych obejmujących chorobowość i śmiertelność, a także BMI, NT-proBNP, objętość lewego przedsionka i frakcję wyrzutową lewej komory.
Wnioski:
Wykazano, że u chorych z przetrwałym AF i HF agresywna redukcja czynników ryzyka i leczenie chorób współistniejących w porównaniu z postępowaniem konwencjonalnym w obserwacji 5-letniej nie zwiększa szansy na utrzymanie rytmu zatokowego. W obu grupach śmiertelność i chorobowość sercowo-naczyniowa była niska i nie różniła się między grupami.