PROTOCOLENERGY: Porównanie 2 algorytmów kardiowersji elektrycznej – racjonalna vs maksymalna stała energia
Autor opracowania:
Maria Trusz-Gluza
Cel:
Jednym z najważniejszych narzędzi do przywrócenia rytmu zatokowego u pacjentów z migotaniem przedsionków (AF) jest zewnętrzna bezpośrednia kardiowersja elektryczna (DCCV). Przedmiotem kontrowersji, nie rozstrzygniętej przez Autorów wytycznych poświęconych AF, jest optymalna energia, którą należy zastosować – szczególnie w dobie kardiowersji dwufazowej. Celem omawianego badania było porównanie skuteczności i bezpieczeństwa 2 różnych algorytmów DCCV.
Materiał i metodyka:
Było to badanie jednoośrodkowe, prospektywne. Zgodnie z wynikiem randomizacji pacjenci z AF byli poddawani kardiowersji z użyciem prądu dwufazowego albo o pierwszej energii 150J, a następnie zależnie od potrzeby 2-krotnie 360J (grupa 1) lub z użyciem pierwszej energii 360 J, a następnie (także zależnie od potrzeby) 2-krotnie 360 J (grupa 2). Pierwszorzędowym punktem końcowym była obecność rytmu zatokowego w ciągu 1 minuty po DCCV i jakiekolwiek powikłania neurologiczne. Wtórnymi punktami końcowymi była obecność zmian skórnych bezpośrednio po DCCV i ból klatki piersiowej dzień po zabiegu.
Wyniki:
Do badania włączono 300 pacjentów – po 150 w każdej grupie. Charakterystyka badanych: średni wiek – 68 lat, kobiety – 34%, średni wymiar lewego przedsionka - 47 mm, średnia LVEF - 54%. Amiodaron był stosowany u 39% pacjentów. Minutę po DCCV u 92,7% badanych z grupy 1 stwierdzono rytm zatokowy, a w grupie 2 u 94% (p=0,643). Nie było powikłań neurologicznych w żadnej grupie. Zaczerwienienie skóry stwierdzono częściej w grupie 2 (36% vs 19,3%; p=0,001), a dyskomfort w klatce piersiowej występował z podobną częstością. Skuteczność pierwszego elektrowstrząsu wynosiła w grupie 1 (150 J) 72,7%, a w grupie 2 (360J) 83,3%. Analiza jednoczynnikowa wykazała, że energia 150J częściej przywracała rytm zatokowy u pacjentów z niższym BMI (30,5 vs 34,1).
Wnioski:
Wyniki badania PROTOCOLENERGY wskazują, że oba algorytmy są bezpieczne i efektywne w przywracaniu rytmu zatokowego u chorych z AF. Algorytm z zastosowaniem maksymalnej energii skutkował nieco wyższą skutecznością, ale różnice nie były istotne statystycznie. Początkowa energia 150J wydaje się szczególnie przydatna u pacjentów z BMI 29-34, powodując mniej powikłań skórnych.