Kongres:

Autor opracowania:

Cel:

Jednym z najważniejszych narzędzi do przywrócenia rytmu zatokowego u pacjentów z migotaniem przedsionków (AF) jest zewnętrzna bezpośrednia kardiowersja elektryczna (DCCV). Wobec wzrastającej liczby pacjentów otyłych, coraz częściej problemem staje się uzyskanie skuteczności DCCV, co stwarza potrzebę modyfikacji tego zabiegu. Celem badania jest ocena skuteczności i bezpieczeństwa podwójnej DCCV wobec pojedynczej DCCV u otyłych pacjentów z AF

Materiał i metodyka:

Było to badanie wieloośrodkowe, randomizowane wśród pacjentów z otyłością (BMI ≥35) i AF poddawanych planowej DCCV. Uczestnicy badania byli randomizowani 1:1 do pojedynczej lub podwójnej DCCV. U wszystkich pacjentów mocowano dwie pary adhezyjnych elektrod do defibrylacji – niezależnie od dalszego postępowania. Chorzy przewidziani do pojedynczej DCCV otrzymywali elektrowstrząs o energii 200J z użyciem jedynie jednej pary elektrod. Pacjenci przewidziani do podwójnej DCCV otrzymywali zsynchronizowany elektrowstrząs z użyciem obu par elektrod o energii 400J. Brak efektu pierwszej kardiowersji powodował wykonanie jeszcze maksimum 2 prób podwójnej DCCV w obu grupach. Pierwszorzędowy punkt końcowy: przywrócenie rytmu zatokowego po pierwszej DCCV.

Wyniki:

Do badania włączono 200 pacjentów o następującej charakterystyce: średni wiek – 65 lat, kobiety – 37%, średni BMI - 41±6. Kardiowersja była częściej nieskuteczna w przypadku pojedynczej DCCV [14/101 (14%) vs 2/99 (2%), p=0,002]. Jeśli pierwsza kardiowersja była nieskuteczna, wówczas stosowano zgodnie z protokołem badania elektrowstrząsy podwójne uzyskując rytm zatokowy we wszystkich przypadkach; 12/14 po drugim DCCV, 2/14 po trzecim DCCV. Nie stwierdzono różnic między grupami w częstości występowania po zabiegowego dyskomfortu w klatce piersiowej. Nie zarejestrowano żadnych powikłań.

Wnioski:

U otyłych pacjentów z AF poddawanych DCCV, podwójna DCCV powoduje wyższą skuteczność w porównaniu z pojedynczą DCCV, bez zwiększenia ryzyka powikłań.