Kongres:

Autor opracowania:

Cel:

Meta-analiza dotychczasowych 15 badań poświęconych ablacji RF z użyciem dużej mocy i krótkiego trwania aplikacji (high-power short-duration, HPSD) pokazała, że ta technika ablacji AF ma większą efektywność, podobny poziom bezpieczeństwa, przy krótszym czasie trwania procedury. Celem omawianego badania randomizowanego było porównanie skuteczności i bezpieczeństwa (głównie dla przełyku) 2 sposobów aplikacji RF dla uzyskania izolacji żył płucnych (pulmonary vein isolation, PVI): techniki HPSD i konwencjonalnej. W trakcie kongresu EHRA przedstawiono wyniki krótkoterminowe oraz wstępne dotyczące bezpieczeństwa.

Materiał i metodyka:

Jest to badanie wieloośrodkowe (12 ośrodków hiszpańskich) i randomizowane. Kryterium włączenia: AF napadowe lub przetrwałe (<1 roku). Zgodnie z randomizacją 1:1 ablację wykonywano techniką HPSD (70 W przez 9-10 s) lub konwencjonalną (25-40 W). Stosowano cewniki chłodzone z pomiarem siły nacisku. W ciągu 72h po ablacji wykonywano endoskopię górnego odcinka przewodu pokarmowego oraz MRI mózgu. Czas obserwacji: 12 miesięcy z codzienną transtelefoniczną transmisją EKG. Pierwotny punkt końcowy skuteczności: nawrót tachyarytmii przedsionkowej. Pierwotny punkt końcowy bezpieczeństwa: występowanie ostrego, termicznego uszkodzenia przełyku w endoskopii. Ustalono również liczne wtórne punkty końcowe.

Wyniki:

Do badania włączono 126 chorych w ramieniu HPSD i 133 w ramieniu ablacji konwencjonalnej. Wyjściowa charakterystyka pacjentów w obu grupach była podobna. Izolację żył płucnych w pierwszym podejściu uzyskano w 66,7% przypadków w technice ablacji HPSD i w 82% przy postępowaniu konwencjonalnym. Ostry spontaniczny nawrót przewodzenia w zaizolowanych żyłach stwierdzono odpowiednio w 15% i 12,4% dla prawych żył i w 5,9% i 8,7% dla lewych żył płucnych. Czas trwania procedury wyniósł 186 min i 191 min (p=0,74), a czas fluoroskopii 6 min i 8,4 min (p=0,56). W badaniu endoskopowym stwierdzono cechy uszkodzenia przełyku przy metodzie HPSD u 7,5% i u 6,5% (p=0,94) badanych poddanych ablacji konwencjonalnej . Obecność płynu w worku osierdziowym wykazano odpowiednio w 3,2% i 0,7% przypadków, a udar/TIA/zator obwodowy w 3,2% i 0% (p=0,055).

Wnioski:

Wykonanie ablacji RF migotania przedsionków z użyciem techniki HPSD dało podobne do postępowania konwencjonalnego efekty w zakresie izolacji żył płucnych, uszkodzeń przełyku czy też występowania płynu w worku osierdziowym. Stwierdzono tendencję do częstszego występowania powikłań zakrzepowo-zatorowych, co wskazuje na potrzebę dalszych badań nad tą metodą przed jej szerszym zastosowaniem w praktyce.