Kongres:

Autor opracowania:

Cel:

W randomizowanym badaniu EAST-AFNET4 u chorych z wcześnie rozpoznanym migotaniem przedsionków (AF) porównywano skuteczność systematycznej i wczesnej kontroli rytmu (farmakologicznie lub z użyciem ablacji AF) z rutynowym postępowaniem (najczęściej kontrolą częstotliwości rytmu komór). Aktualnie przeprowadzenie zaplanowaną wstępnie subanalizę wśród uczestników tego badania w grupie pacjentów z klinicznymi objawami niewydolności serca (NYHA II lub III) lub z LVEF <50%.

Materiał i metodyka:

Analizą objęto 798 pacjentów w średnim wieku 71 lat. Większość z nich (442 osoby) miała niewydolność serca z zachowaną frakcją wyrzutową lewej komory (HFpEF) (LVEF 61±6,3%), u 211 chorych LVEF mieściła się w zakresie 40-49%, a u 132 chorych była <40% (31±5,5%). Złożony pierwotny punkt końcowy: zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych, udar mózgu, hospitalizacja z powodu pogorszenia HF lub z powodu ostrego zespołu wieńcowego. Pierwotny punkt końcowy oceny bezpieczeństwa: zgon, udar lub poważne zdarzenie niepożądane związane z walką o utrzymanie rytmu zatokowego.

Wyniki:

Po obserwacji trwającej 5,1 lat stwierdzono, że pierwotny punkt końcowy wystąpił rzadziej u pacjentów leczonych zgodnie ze strategią wczesnej kontroli rytmu (HR 0,74, 95% CI 0,56-0,97, p=0,03), niezależnie od statusu HF. Istotną redukcję zdarzeń w ramieniu kontroli rytmu uzyskano także dla następujących punktów końcowych: zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych (HR 0,54, 95%CI 0,33-0,87, p=0,011), zgon z dowolnej przyczyny lub hospitalizacja z powodu zaostrzenia HF (0,74, 95% CI 0,56-0,98, p=0,04). Pierwotny punkt oceny bezpieczeństwa uzyskano u 17,9% pacjentów z wczesną kontrolą rytmu i u 21,6% w grupie rutynowego postępowania (HR 0,85, 95% CI 0,62-1,17, p=0,33).

Wnioski:

Wczesna strategia kontroli rytmu serca daje kliniczną korzyść, jeśli jest podjęta w ciągu roku od rozpoznania migotania przedsionków u pacjentów z objawami lub oznakami niewydolności serca.