Kongres:

Autor opracowania:

Cel:

Jednym z ważnych dylematów codziennej praktyki dotyczących pacjenta z niewydolnością serca (heart failure, HF) jest decyzja, czy wymaga on wszczepienia CRT-D lub CRT-P. Istnieje wiele przesłanek kwestionujących dodatkową wartość defibrylatora mającego poprawić przeżycie. Problem ten podjęto w dużym projekcie RESET-CRT, którego celem jest porównanie przeżycia chorych ze wskazaniami do CRT, którym wszczepiono CRT-P lub CRT-D. W pierwszym etapie przedstawiono omawiane badanie obserwacyjne, a badanie randomizowane jest jeszcze w toku – przewiduje się jego zakończenie w 2024 roku.

Materiał i metodyka:

Jest to badanie retrospektywne, kohortowe i ważone, oparte na analizie danych zgromadzonych przez dużego niemieckiego ubezpieczyciela. Kryteria włączenia: objawowa przewlekła HF ze wskazaniami do CRT. Kryteria wykluczenia: wskazania klasy I lub IIa do wszczepienia ICD w ramach prewencji wtórnej. Pierwotny punkt końcowy: zgon z dowolnej przyczyny.

Wyniki:

Analizą objęto dane 3569 pacjentów z wszczepionym de novo CRT w latach 2014-2019. W 847 przypadkach było to CRT-P, a CRT-D u 2722 chorych. Pacjenci z CRT-P byli starsi (76,7±8,9l vs. 69,9±9,6l). Mediana czasu obserwacji wyniosła 2,4 lat. Wśród chorych z CRT-P zarejestrowano 203 zgony (24%), a z CRT-D 511 (19%) (HR=1,63, p<0,001). Po adjustacji wyników z uwzględnieniem różnicy dotyczącej wieku chorych wyeliminowano tą różnicę (HR=1,13, p=0,165). Po przeprowadzeniu adjustacji dotyczącej innych różnic w zakresie charakterystyki badanych populacji różnica ta jeszcze zmniejszyła się (HR=0,99, p=0,89).

Wnioski:

Różnice w zakresie przeżycia chorych z CRT-P i CRT-D zależą przede wszystkim od różnic dotyczących ich wieku – pacjenci z CRT-P są starsi. Po zastosowaniu adjustacji okazało się, że przeżycie pacjentów w obu tych grupach było prawie identyczne. Z zainteresowaniem będziemy oczekiwać na wyniki badania randomizowanego porównującego head-to-head CRT-P z CRT-D.