Wewnętrzny algorytm stymulacji antyarytmicznej (iATP) w strefie szybkiego częstoskurczu komorowego
Autor opracowania:
Maria Trusz-Gluza
Cel:
Standardowa stymulacja antyarytmiczna (ATP) umożliwia bezbolesne przerwanie epizodu monomorficznego częstoskurczu komorowego (MVT) i uniknięcie elektrowstrząsu. Jednak skuteczność takiej standardowej ATP jest ograniczona (52-75%) w szybkim VT (>188/min). iATP jest pierwszym w pełni zautomatyzowanym algorytmem działającym w zamkniętej pętli, który wykazuje skuteczność ok.85% w VT o częstości <188>
Materiał i metodyka:
Był to prospektywny, międzynarodowy rejestr obejmujący pacjentów praktyki codziennej. Kryteria włączenia: wszczepione urządzenie Cobalt XT typu ICD lub CTR-D, iATP możliwy do zastosowania, dostęp do sieci CareLink. Pierwszorzędowy punkt końcowy: skuteczność >60% w strefie szybkiego VT. Punkty końcowe bezpieczeństwa: przyspieszenie VT z następowym elektrowstrząsem, omdlenie wtórne do arytmii.
Wyniki:
W latach 2020-2024 rejestrem objęto 1875 pacjentów w 76 ośrodkach. Analizowano 3345 epizodów spontanicznych arytmii komorowych, wśród których 92% stanowił MVT. iATP był użyty dla leczenia 265 epizodów szybkiego VT (FVT) ze skutecznością 91,3% istotnie przekraczającą wstępnie założoną (p<0,00001). Skuteczność leczenia z użycie iATP wszystkich MVT wyniosła 93,2%, a w strefie VF 76,4%. Przyspieszenie częstoskurczu stwierdzono w 3,4% MVT, a przyspieszenie z następowym elektrowstrząsem w 1,6% MVT. Omdlenie wtórne do arytmii wystąpiło u 1% badanych, a w 0,5% przypadków było wtórne do iATP.
Wnioski:
Badanie wykazało, że iATP cechowała wysoka skuteczność, praktycznie dla wszystkich stref programowania, także dla szybkiego VT (>90%) przy znaczącym zachowaniu bezpieczeństwa czyli niskim odsetku przyspieszenia arytmii, konieczności elektrowstrząsu, a także wystąpienia omdlenia.