Badanie OPTION: Zamknięcie uszka lewego przedsionka po ablacji migotania przedsionków
Autor opracowania:
Maria Trusz-Gluza
Cel:
U pacjentów wysokiego ryzyka udaru zaleca się doustną antykoagulację po ablacji migotania przedsionków (AF). Zamknięcie uszka lewego przedsionka (LA) jest mechaniczną alternatywą dla antykoagulacji, jednak nie dysponujemy danymi uzasadniającymi taką zamianę. Badanie OPTION podjęto aby określić, czy zamknięcie uszka LA może bezpiecznie zmniejszyć ryzyko krwawienia związane z antykoagulacją przy małym ryzyku udaru u pacjentów z AF poddanych ablacji z umiarkowanym lub dużym ryzykiem udaru.
Materiał i metodyka:
Było to badanie międzynarodowe, randomizowane (1:1) podjęte u pacjentów z AF i punktacją w skali CHA2DS2-VASc ≥2 u mężczyzn i ≥3 u kobiet po przezcewnikowej ablacji AF. Zgodnie z wyborem losowym u pacjentów albo zamykano uszko lewego przedsionka lub otrzymywali oni doustną antykoagulację. Pierwszorzędowy punkt końcowy bezpieczeństwa: duże krwawienie nie związane z procedurą lub klinicznie ważne krwawienie nie spełniające kryterium dużego. Pierwszorzędowy punkt końcowy skuteczności: zgon z dowolnej przyczyny lub udar/zator obwodowy w ciągu 36 miesięcy obserwacji. Drugorzędowy punkt końcowy: duże krwawienie łącznie ze związanym z procedurą.
Wyniki:
Do badania włączono 1600 pacjentów – u 803 chorych zamknięto uszko LA, a u 797 stosowano antykoagulację. Charakterystyka badanej populacji: wiek – 70 lat, kobiety – 34,1%, średnia punktacja CHA2DS2-VASc 3,5. Pierwszorzędowy punkt końcowy bezpieczeństwa wystąpił u 8,5% pacjentów po zamknięciu uszka LA i u 18,1% badanych w grupie antykoagulacji (p<0,001 dla superiority). Pierwszorzędowy punkt końcowy skuteczności stwierdzono odpowiednio u 5,3% i 5,8% (p<0,001 dla non-inferiority), a drugorzędowy punkt końcowy stwierdzono u 3,9% i 5,0% pacjentów (p<0,001 dla non-inferiority). Powikłania związane z procedura zamknięcia uszka wystąpiły u 23 chorych.
Wnioski:
Wśród pacjentów poddawanych przezcewnikowej ablacji AF, zamknięcie uszka LA wiązało się z mniejszym ryzykiem niezależnego od zabiegu dużego lub istotnego klinicznie krwawienia niż u leczonych przeciwkrzepliwie i było nie gorsze od doustnej antykoagulacji w aspekcie ryzyka zgonu lub udaru czy zatoru obwodowego.