Badanie I-CLAS: Stymulacja okolicy lewej odnogi pęczka Hisa w porównaniu ze stymulacją dwukomorową u kandydatów do terapii resynchronizującej (LVEF <50%): wyniki badania International Collaborative LBBAP
Autor opracowania:
Maria Trusz-Gluza
Cel:
Stymulacja resynchronizująca serca (CRT) przy użyciu stymulacji dwukomorowej (BVP) jest metodą leczniczą zalecaną w wytycznych u pacjentów z łagodnie (LVEF 36-50%) i ciężko zredukowaną LVEF (≤35%), niewydolnością serca (HF) i szerokimi zespołami QRS lub wskazaniami do stymulacji komór. Stymulacja okolicy lewej odnogi pęczka Hisa (LBBAP) jest fizjologiczną alternatywą BVP. Celem badania I-CLAS było porównanie efektów klinicznych BVP i LBBAP wśród pacjentów z LVEF <50% kwalifikowanych do CRT.
Materiał i metodyka:
Było to badanie rejestrowe obejmujące kolejnych pacjentów z LVEF <50% poddanych BVP lub LBBAP w latach 2018-2023 w 18 międzynarodowych ośrodkach. Pierwszorzędowy punkt końcowy: czas do zgonu lub hospitalizacji z powodu HF.
Wyniki:
Kryteria włączenia do badania zostały spełnione u 2579 pacjentów: BVP u 1118, LBBAP u 1481. Charakterystyka badanych: średni wiek - 70 lat, kobiety – 32%, nadciśnienie – 66%, cukrzyca – 38%, AF – 41%, LBBB – 52%, QRSd – 156 ms, LVEF – 32%. Czas trwania wystymulowanego zespołu QRS w LBBAP był istotnie krótszy niż w BVP (129±20 ms vs 143±22 ms, p<001). LVEF zwiększyła się w obu grupach w trakcie obserwacji trwającej 4,8 lat. W grupie LBBAP stwierdzono istotnie rzadsze występowanie pierwszorzędowego złożonego punktu końcowego w porównaniu z BVP (HR 0,81; 95% CI 0,66-0,98; p=0,048) oraz hospitalizacji z powodu HF (HR 0,63; 95% CI 0,49-0,82; p<0,001). Nie stwierdzono istotnych różnic dla całkowitej śmiertelności (HR 0,82; 95%CI 0,63-1,07; p=0,156). Liczba około preceduralnych powikłań była mniejsza w grupie LBBAP (3,5% vs 6,5%, p=0,004).
Wnioski:
LBBAP wiązała się z lepszym rokowaniem niż BVP u pacjentów z LVEF<50% wymagających CRT. Wyniki badania wskazują na słuszność hipotezy, że LBBAP dając lepsze elektryczne rezultaty prowadzi do większej poprawy klinicznej.