Kongres:

Autor opracowania:

Cel:

W wytycznych ESC z 2021 roku poświęconych stymulacji i terapii resynchronizującej nie znajdują się rekomendacje dotyczące stymulacji lewej odnogi pęczka Hisa (LBBP) dla resynchronizacji. W międzyczasie pojawiły się na ten temat badania obserwacyjne i małe z użyciem randomizacji. Celem badania HeartSync-LBBP była ocena porównawcza z użyciem randomizacji konwencjonalnej stymulacji dwukomorowej (BVP) z LBBP.

Materiał i metodyka:

Było to chińskie badanie prospektywne. wieloośrodkowe (6 doświadczonych ośrodków), do którego włączono pacjentów z niewydolnością serca (HF) i blokiem lewej odnogi (LBBB) randomizowanych (1:1) do LBBP lub BVP. Kryteria włączenia: wiek 18-80 lat, rytm zatokowy, całkowity LBBB, LVEF ≤35% i NYHA II-IV, optymalne leczenie farmakologiczne, przewidywane przeżycie >1 roku. Pierwszorzędowy punkt końcowy: całkowita śmiertelność lub hospitalizacja z powodu HF.

Wyniki:

Do badania włączono 200 pacjentów: do ramienia LBBP – 100 i do ramienia BVP – 100 chorych. Charakterystyka badanych: wiek – 64 vs 65 lat, kardiomiopatia nie związana z niedokrwieniem – 84 vs 81%, wyjściowy czas trwania QRS – 169,8 vs 167 ms, LVEF – 28,3 vs 28,1%. Obserwacja długoterminowa wyniosła 36 miesięcy (mediana) i wykazała czas trwania zespołu QRS odpowiednio w grupie LBBP i BVP 120,6±18,1 vs 137,4±15,8 ms (p<0,01), LVEF 55,3±6,7 vs 60,3±7,2% (p<0,01), responders 90% vs 84% (p=0,21), super responders 65% vs 44% (p<0,01). Pierwszorzędowy punkt końcowy występował rzadziej w grupie LBBP (HR 0,26; 95%CI 0,12-0,57, p<0,01). Nie uzyskano różnicy między grupami dla całkowitej śmiertelności (p=0,25).

Wnioski:

Badanie wykazało, że u pacjentów z HFrEF i LBBB stymulacja lewej odnogi pęczka Hisa powoduje większą niż stymulacja dwukomorowa poprawę elektryczną i mechaniczną oraz poprawę rokowania. Jest potencjalną alternatywą dla konwencjonalnej BVP.