Kongres:

Autor opracowania:

Cel:

Terapia resynchronizująca (CRT) ma udowodnioną skuteczność u pacjentów z niewydolnością serca (HF) z LVEF ≤35% i czasem trwania QRS ≥120 ms. Ok. 40-50% pacjentów z CRT-D będzie miało kiedyś migotanie przedsionków (AF), co stwarza ryzyko spadku odsetka stymulacji dwukomorowej i pogorszenia stanu klinicznego. Celem badania było porównanie skuteczności ablacji łącza AV i leczenia farmakologiczego dla kontroli częstotliwości rytmu komór w takiej populacji chorych z HF.

Materiał i metodyka:

Było to badanie wieloośrodkowe, międzynarodowe, prospektywne, randomizowane, inicjowane przez badaczy. Badanie objęło pacjentów kwalifikujących się do CRT-D i spełniających kryteria: wiek – co najmniej 18 lat, utrwalone AF, NYHA II, III lub ambulatoryjne IV, LVEF ≤35% oraz optymalna farmakoterapia. Zgodnie z wyborem losowym (1:1) pacjenci mieli wykonywaną ablację łącza AV lub optymalną farmakoterapię dla kontroli częstotliwości rytmu komór. Pierwszorzędowy punkt końcowy: zgon z dowolnej przyczyny, nie kończące się zgonem zdarzenie związane z HF. Badanie zakończono po pierwszej pośredniej ocenie po włączeniu 143 pacjentów.

Wyniki:

Do grupy ablacji AVN (AVNA) włączono 67 chorych a do leczenia farmakologicznego 76 chorych. Charakterystyka badanej populacji: wiek – 71 lat. mężczyźni – 91%, NYHA II, III, IV – 52%,48% vs 63%, 36%, 1%, LVEF – 29% vs 27%, czas trwania QRS – 155 ms vs 156 ms. Pierwszorzędowy punkt końcowy: 47% vs 46% (HR 1,16, 95% CI 0,60 – 2,24). Całkowita śmiertelność była podobna w obu grupach (14% vs 11%). Odsetek stymulacji dwukomorowej po 24 miesiącach: 98% vs 89%. Nie stwierdzono też różnic w jakości życia oraz w wynikach 6-minutowego testu marszowego. Badanie rozpoczęto przed erą stosowania w HF leków typu ARNI i flozyny.

Wnioski:

Badanie CAAN-AF przeprowadzone u pacjentów z HF i utrwalonym AF oraz wszczepionym CRT-D nie wykazało przewagi ablacji AVN nad leczeniem farmakologicznym.