Prof. dr hab. n. med. Maria Trusz-Gluza
Historia doustnych antykoagulantów nie będących antagonistami witaminy K (NOAC) sięga 2009 roku, kiedy opublikowano wyniki porównania dabigatranu z warfaryną w badaniu RE-LY. Potem poznaliśmy oceny rywaroksabanu (ROCKET AF – 2011), apiksabanu (ARISTOTLE – 2011) i edoksabanu (ENGAGE AF – 2013). Rozpoczęła się era coraz szerszego stosowania NOAC w prewencji udaru mózgu u chorych migotaniem przedsionków (AF).
Aby ułatwić wdrażanie tej nowej formy antykoagulacji eksperci European Heart Rhythm Association (EHRA) w 2013 roku opracowali dokument będący przewodnikiem dla lekarzy-praktyków. Wobec stale zwiększającej się wiedzy na temat NOAC powstała potrzeba tworzenia kolejnych edycji tego dokumentu w 2015 i 2018 roku.
W bieżącym roku w trakcie kongresu EHRA w dniu 25 kwietnia zaprezentowano czwartą uaktualnioną wersję przewodnika po NOACs. Autorzy, wykorzystując najświeższe publikacje, omówili szeroki wachlarz problemów związanych ze stosowaniem tych leków, poczynając od wskazań i dawkowania, poprzez interakcje z innymi lekami, problemy dotyczące pacjentów ze schorzeniem nerek, wątroby, chorobą nowotworową, starością, aż po różne sytuacje kliniczne, które mogą chorego spotkać w trakcie długoterminowej terapii (krwawienie, operacja, ablacja AF, zawał serca, udar mózgu itp.).
W niniejszym kursie pragnę Państwu przedstawić najważniejsze, szczególnie nowe, informacje dotyczące stosowania NOAC zawarte w tym dokumencie.
